EL-LER Üstüne Aforizmalar

Elleri temiz olanın boştur elleri.
Heiner Müller

Az iş yapan el daha hassas, ama daha hünersiz olur.
Shakespeare

Elleriyle çalışan adam amele; elleriyle birlikte zihnini çalıştıran adam usta;
ama elleri, zihni ve kalbiyle çalışan adam sanatçıdır.
Dyloch Koch

Sizi eleştirenlere pençelerinizi değil, ellerinizi uzatın.
Montaigne

El, her iş gibi alkıştan da yorulur.
Cenap Şahabettin

Bir elin yaptığı her şeyi bir başka el yıkabilir.
Schiller

Kadife eldiven içinde demirden el!
Charles V.

Hiç el, gönülden gizli bir iş yapabilir mi?
Mevlânâ

Eller, şerefli işler için yaratılmıştır, yağma ve hırsızlık için değil.
İsaac Watts

Veren el, alan elden üstündür.
Hz. Muhammed

İnsan çalışarak öğrenir, resim yaparak da ressam olur.
Ancak, önce ellerini kullanmayı öğrenmelidir.
Van Gogh

Sırasında okşayan el kadar, sırasında döven el de öpülmeye layıktır.
Cenap Şahabettin

Sen körsün, ben sağır ve dilsizim; elini ver ki anlaşabilelim.
Halil Cibran

Sağ elin verdiğini sol elin görmesin.
(Türk Atasözü)

Fazla el değmesi bir şeyi kirletebilir.
Shakespeare

Tanrı, dolu ellere değil, temiz ellere bakar.
P. Syrus

LİR VE ORFE / Şerif Erginbay

Şerif Erginbay

LİR VE ORFE

1

Soylu sesinin yankısı aralıyor ağzımı durmadan
dilim uyanışını dönüyor.. dönüyor teldeki sızım..
bulutum, çalgım, takımyıldızım; Lyra…

Bin kez söyleyip unuttuğum şiir.. bulup kaybettiğim kıyım;
patikam, ormanım.. yeniden başlamak için güneş yakınlığına;
ormanın aynasından çiylerimi taşıyorum bulutuna…

Şarkınla akıyorsun.. bin düğüm çözer tel tel sarılışın,
uzun soluğum ısıtıyor dalını, aralıyorum göğe sarmaşığını,
bin yıllık ağzımda unutulmuş deniz tadı; Lyra..

Kollarımın çağıran boşluğuna sığınan ışığım;
ellerin taşıyor bende
bir yaprak veriyorum adına.. köpük köpük dök sesini..
ıssızlığıma kanat..!
bir yaprak veriyorum adına; gürültüyle açıyor orman kendini..
binlerce sözcüğün akıyor içimin yıldız kaymasına.

Yüzünü göm ve kaybolsun yüzümün aynasında
saklı kalsın suyumuzda sis demeti..
ormanı geceye salan son aydınlığıyla günün
eşiğimin otları üstünde parıldayan inci.. Lyra..

KALAN / Serap Erdoğan

Serap Erdoğan

KALAN

Bir akşamı saçmaktan yorulur insan
Örtülere okşanmış koyulukları dinlemekten
Bir yalanı kalmaktan anlamaktan çürümeyi
Kara bir tadı demlemekten uykusuzluğa yorulur

Başladığı her vakte eski durur
Aşk usanmanın taşırdığı
Durmadan bir rahleye yan…lış açılmış
Birinin yaşamasına içinden sandallar uzatsa da
Kendine boğulan seslerden olmuştur

Eksik söylenmiş bir kızlıkta kalabilir insan
Bir yanlış göçü gitmekten, acıtmaktan göğünü
İncecik değerken öldü sanabilir duvarlarını
Böylece eğriliği saatlerin tuhaf gölgeleri artık

Tutula tutula yıpranmış bir ay’dır aşk
Gezer ıslanmış taşlıklarında Türkçenin
Balkonlar kadar görülür bir şeydir ağrısı
Ama konuşurlar üstüne memur ağzıyla
Daha denmez bir elin yanında bir elsizlik yazık

ELLER İLAHİSİ / Gülten Akın

ELLER İLAHİSİ

Ellerini görsem oğlumun
Uzun esmer parmaklı ellerini
Onları özlüyorum
Üç yaşına yağan karda
Kızarmış, ısıttım öpe hohlaya
Ozanca el-ücra çağrışımı yapan
Alucra kışları
Bir elim elinde sabaha dek
Öteki yorganının üstünde
Üşümezdi artık örttüm sardım ya

Görsem ellerini oğlumun
Ardında bağlı durmasa
Kalmasa Alucra sisler içinde
Gevaş’a kurtlar inmese
Cano kızak yap oğluma
Uçar gider göle doğru
Çığ düşer, Artos’a salma

Ellerini görsem oğlumun
Dizgini tutarken atının üztünde
Sağrısı yelesi al ürpermede
Ferhan usul usul titrese

Ellerini görsem oğlumun
Yeşil söğüt dalını incelikle
Kuş sesleriyle değiştiğinde
Beş yaşında çalışkan ellerini
Uçtu gitti kitapların ardında
Uçtu gitti kalemlerin ardında

Gülten Akın

BU ELLER MİYDİ / Fazıl Hüsnü Dağlarca

BU ELLER MİYDİ

Bu eller miydi masallar arasından
Rüyalara uzattığım bu eller miydi.
Arzu dolu, yaşamak dolu,
Bu eller miydi resimleri tutarken uyuyan.

Bilyaların aydınlık dünyacıkları
Bu eller miydi hayatı o dünyaların.
Altın bir oyun gibi eserdi
Altın tüylerinden mevsimin rüzgârı.

Topraktan evler yapan bu eller miydi
Ki şimdi değmekte toprak olan evlere.
El işi vazifelerin önünde
Tırnaklarını yiyerek düşünmek ne iydi.

Kaybolmuş o çizgilerden
Falcının saadet dedikleri.
O köylü çakısının kestiği yer
Söğüt dallarından düdük yaparken…

Bu eller miydi kesen mavi serçeyi
Birkaç damla kan ki zafer ve kahramanlık.
Yorganın altına saklanarak
Bu eller miydi sevmeyen geceyi.

Ayrılmış sevgili oyuncaklardan
Kırmış küçücük şişelerini.
Ve her şeyden ve her şeyden sonra
Bu eller miydi Allaha açılan !

Fazıl Hüsnü Dağlarca

ELİŞİ / İlhan Demiraslan

ELİŞİ

El değdikçe daha güzel
Misafir odaları sofalar
Masaların üstü meselâ
El değdikçe daha güzel

Kız güzel, ama ne kadar güzel
Kolları başka güzel kalçaları başka
Memeleri hele memeleri
El değdikçe daha güzel

Hastanın gözleri güzel ama
Daha güzel oluyor
Hastanın alnına
El değdikçe

Her şeyin güzeli en güzeli
Bu kadar insan var
Bu kadar insanın eli
Birbirine değdikçe.

İlhan Demiraslan

ÖNCE ELLERİN / Ümit Yaşar

ÖNCE ELLERİN

Önce ellerini gördüm; nasıl aydınlıktı öyle
Yıllardan bir yıl, vakitlerden bir akşam
Kovdu çevremden bütün kötülükleri
Önce ellerin
Önce ellerini gördüm, tuttum, bırakmam

Bilmezdim eskiden ben bu şafakları
Öğrendim nasıl da güzelmiş yeryüzü
Bir mutluluk yayılır avuçlarından
Önce ellerin
Benim dinlediğim ellerinin türküsü.

Yağmur mu yağan öyleyse dinle
Islandım, üşüdüm senden uzakta, beni bırakma
Tut ki sensizlik bir ölüm başka türlü
Önce ellerin
Önce ellerin geliyor aklıma.

Bir büyük resim çiziyorum gökyüzüne, seyret
Şu bulut ellerin işte, mutlu, serin, beyaz
Ne güç bu rengi bulmak, bu rengi vermek sana
Önce ellerin
Ellerin bir duygudur anlatılmaz.

Gün olur hüzünlü bir musikidir duyduğum
Ellerinde keman telleri, piyano tuşları
Öyle bir yaşamaksın ki hiç yaşamamak
Önce ellerin
Önce ellerin sonra bu gözyaşları.

Dupduru yeraltı nehirleri gibi
Öyle aydınlık gülüşün kadar
Her şey bir gün çekilir, biter ve ölür
Önce ellerin
Ve yokluğumuzda sonra ellerin yaşar

Ellerin anlatır sabahın olduğunu
Ellerin yoksa bil ki gece ve karanlık
Mevsimler onlarla değişiyor görüyor musun?
Önce ellerin
Anlasana ellerindeyim artık.

Ümit Yaşar