ARANKA – EFSANE – AYRILIŞ / Borchert

Wolfgang BORCHERT

(Almanya, 1921 -1947)

ARANKA

Duyuyorum dizlerimde dizlerin,
kırışık burnun saçlarımda bir yerde
ağlıyor herhalde.
Sen tıpkı bir mavi vazo gibisin,
vermekten titreyen ellerin yıldız –
çiçekleri gibi açılmada.
İkimiz de gülümsüyoruz
aşk, acı, günah fırtınasında.

EFSANE

Bekler o kız akşamları yaslı
bir yalnızlık içinde; mutluluk özler.
Yuva kurmuş gözlerinde kaygı:
dönmeyen sevgiliyi gözler.

Karanlık rüzgârdı, gecenin birinde
büyü yaptı, kız şimdi bir fener.
Mutludurlar fener alevlerinde
seviyorum seni! diye fısıldayan kişiler.

AYRILIŞ

Bir son öpüştü rıhtımda –
kaldı ardımda.

Akıntıdan yana, denizlere yolun
gidiyorsun.

Bir kırmızı, bir yeşil ışıktır,
uzaklaşır.

Türkçesi: Behçet Necatigil